0810 : กว่าจะปีนขึ้นมาจากหลุม

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาชีวิตลงหลุมพอควรเลย
ร่างกายเป็นหวัด
ความสัมพันธ์ ทะเลาะกับภรรยา ไม่อยากสื่อสารกับใคร ปิดตัวเองมากๆ
การเทรนภาวะผู้นำ ใช้ท่าไม้ตาย โกหกใส่โค้ช
การทำงาน มีเหวี่ยง มีวีนไปบ้างเล็กน้อย
การเทรด เทรดหุ้นไทย เทรด Bitcoin เทรด Forex แบบตามหน้าที่ ไม่ Generate ตัวเอง

ความรู้สึกแบบเชี้ยมากเลยกู ไม่ปล่อยวางอะไรสักอย่าง
เก็บมันไว้ ต่อต้านมันไปเรื่อยๆ
สุดท้ายก็เซ็งตัวเอง อยู่ในวงจรอุบาทว์ที่ตัวเองสร้างขึ้น
ชี้คนนั้นคนนี้ผิดไปทั่ว โดยไม่รับผิดชอบ ไม่เป็นตนเหตุอะไรเลย

วันเสาร์อยู่กับลูกทั้งวัน ก็ยังดีที่ได้ out here กับลูก
ลูกเป็นคนที่เราจะไม่เหวี่ยงไม่วีนใส่ แม้บางทีจะอยากก็ตาม 555
ช่วงที่เหนื่อยๆ เมื่อยแขน มีเรื่องให้คิด แล้วมาพัวพันตรงขา บอก ป๊าอุ้มๆ
เหนื่อยก็มาก็เซ็งเหมือนกัน พอจับตัวเองได้ก็ปล่อยวาง
กลับไปที่บริบทของความรักแบบอัตโนมัติ

ช่วงกลางคืนเมื่อวานก็นอนกอดกันหลับไป
วันนี้ตื่นมาก็รู้สึกว่ามีพลังมากขึ้น อาจจะร่างกายได้ฟื้นฟูมั๊ง เหนื่อยติดๆกันหลายวัน
จิตใจก็กลับมา ok ขึ้นด้วย
วงจรอุบาวท์หายไปละ ถึงมีเสียงในหัวมาก็น้อยลงมาก สั่งให้มันหยุดได้
บัดดี้ก็คอยถามไถ่เราตลอด ทั้งๆที่เราก็ไม่ค่อยสื่อสารกับพี่เค้าเลย

กลับมาบ้านก็มานั่งทำแผนเทรดสัปดาห์หน้าต่อ

สรุปคือ กว่าจะออกจากดราม่าได้ กินเวลาหลายวันเลยทีเดียว
ติดอยู่กับการรู้แต่ทำไม่ได้ เช่นเรื่องของการปล่อยวาง การแยกแยะ
คือแยกแยะได้นะอะไรคือเรื่องจริง อันไหนดราม่า แต่ก็ไม่วางมันอยู่ดี
พอไม่ปล่อยก็ถือมันไปแบบนั้น สุดท้ายปล่อยได้ก็โล่ง
กลับมามีพลังต่อ 555