0070 : Value Visions 27-09-2012

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา  มีเพื่อนสนิทของผมคนนึง
โพสรายได้รายจ่ายประจำวันลงใน Group ใน Facebook
ในภาพนั้นรายได้หักรายจ่ายแล้ว จะเหลือเงินสุทธิอยู่ 50 บาท ต่อวัน
ภาพนี้ก็เลยกลายเป็นประเด็นสนทนาในวันนั้นไป
ผมก็บอกยังดีนะที่เหลือ 50 บาท
เดือนนึงก็ตกอยู่ 1,500 นะโว้ย!
บางคนไม่เหลือแถมยังต้องรูดบัตรเครดิตหมุนหนี้ไปมาอีกนะ
เพื่อนก็บอกจริงๆแล้วเหลือ 50 บาทต่อวันไม่พอหรอก
เพราะต้องมีค่าภาษีสังคม เช่นงานบุญ งานแต่ง อะไรอีกจิปาถะ

ผมก็เลยคิดว่า การทำงานแต่ไม่เหลือเงินเก็บนี่มันช่างโหดร้าย
เพราะมันเหมือนเราเอาเวลา เอาร่างกายของเรามาให้บริษัทเช่า
แต่พอรับรายได้มา เราก็ดันจ่ายออกไปหมดซะนี่
แบบนี้ ถ้าเป็นการค้าเรียกว่า ขายเท่าทุน!
อันที่จริงขาดทุนเสียด้วยซ้ำ ถ้านับค่าเสื่อมทางกายและสุขภาพจิตนะ

จริงอยู่บางทีเราอาจจะได้ประสบการณ์ หรือ Skill จากการทำงานประจำ
ไม่ก็ได้ Connection จากคนที่เราติดต่อประสานงาน นั่นก็อีกเรื่องนึง

แต่การทำงานแล้วไม่เหลือเงินเก็บ ใช้แบบเดือนชนเดือนนี่ผมมองว่า
แม่งโคตรไม่คุ้มเลย ถ้าทำไปๆ เกิด Crisis มา บริษัทปลดคน
เราไม่มีเงินเก็บ เท่ากับว่าเรามีแต่ตัวเลยนะครับ

แต่ถ้าเราทำงานแล้วเหลือเก็บทุกเดือน
เราก็ยังมีเงินมาตั้งตัว ตั้งต้นธุรกิจของตัวเอง
หรือไม่ก็มีเงินไว้ใช้จ่ายในช่วงเวลาที่กำลังหางานใหม่ได้
ไม่ก็ออมไว้ใช้ยามแก่ยามเฒ่าก็ได้เอ้า!

บางทีเราก็ต้องหันมามองตัวเงินบ้าง
ว่าแต่ละเดือน รายได้ หัก ค่าใช้จ่าย แล้วเนี่ย
เหลือกำไรที่เป็นของเราจริงๆกี่บาท ?
หรืออันที่จริงแล้วทุกวันนี้เราขาดทุนอยู่...