บันทึกความสุข 4 พ.ย. 2556
วันนี้วิ่งช่วงเย็นได้ 45 นาที จริงๆวิ่งได้ 30 นาทีก็มืดแล้ว แต่ก็ยังพยายามวิ่งต่อไปอีกหน่อย ลองดูกะมันสักตั้ง ก็ได้มาอีก 15 นาที ช่วงบ่ายๆเข้าไปอ่าน status พี่ต้น พี่แกวิ่งได้ 2,000 กม แระ โอ้โห สุดยอดมาก จะว่าไปที่หันมาวิ่งออกกำลังกายก็น่าจะเห็น status fb หรือ tweet ของพี่ต้นผ่านๆ เรื่องการวิ่ง รวมถึงหมอหมี ที่เล่นแคมเปญวิ่งปีละ 500 km ละมั๊ง เราก็เลยหันมาวิ่งดูซ฿่งปกติเราเกลียดการวิ่งมาก เป็นกีฬาที่เราเกลียดที่สุดเลย ตอนประถม มัธยม แม่งวิ่งกีทีกูก็ได้ที่โหล่ ซึ่งจริงๆผมไม่ได้วิ่งช้านะครับ แต่เป็นเพราะผมกลัวเหนื่อย พอวิ่งไปๆ 20 เมตรแรกจะนำลิ่วเลย ระยะถัดๆไปเสียงในใจจะดังขึ้นมาแระ แม่งเมื่อยหว่ะ ปวดขาแล้ว เหนื่อยแ้ล้ว ซี่โครงตรูบานแล้ว แล้วร่างกายมันก็จะลดความเร็วลง วิ่ง 100 เมตรแม่งยังเหนื่อย ยังขี้เกียจวิ่งเลย เพราะเหตุนี้เล่นกีฬาต่างๆเช่น ฟุตบอล บาส ในสนามซ้อม ตอนเตะกันเล่นๆแม่งเหมือนเราจะเก่งมาก เลี้ยงหลบชาวบ้านฟุบฟับๆ แต่มันก็แค่นั้น shot ถัดมาแม่งยืนหอบ รอชาร์จพลังใหม่ อันนี่มันคือข้อจำกัด ข้อด้อยของผมที่จิตใจผมมันสร้างขึ้น
พอมาลองวิ่งดูก็ถือเป็นการฝึกจิตใจให้เข้มแข็งขึ้นไปในตัวครับ “ไปไกลอีกนิดน่า เรายังไปได้ต่อนี่หว่า เหนื่อยจริงเหรอ ลองเค้นแรงที่มีออกมาให้มากกว่านี่สิ ฯลฯ” เสียงในใจมันจะเปลี่ยนไปครับ
ผมเคย post status ประมาณว่า “บางทีเราการที่เราไปไหนไม่ได้ไกล ไม่ใช่เพราะเราเดินไม่ไหว แต่เพราะเรากลัวเหนื่อย กลัวเจ็บต่างหาก” บางทีมันก็อยู่ที่ใจจริงๆ เพียงแต่นิสัยเราไม่ค่อย focus เท่าไหร่ เหยาะๆแหยะๆ พอมาวิ่งก็เหมือนจะได้เจอบทเรียนนี้เข้า
แต่พูดไปเรื่องวิ่งนี่เราก็อ่อนถึงอ่อนมาก แต่ก็สุขใจที่เราได้เริ่มเสียที ได้หัดเอาชนะอคติของตัวเอง ซึ่งมันเกี่ยวพันมาจากตอนเด็กๆ อ่อ อีกเรื่องนึง ตอนเด็กๆจนโต แม่ง ผมไม่กินหมูสับเลยตั้งแต่ตอน ป.1 คือตอนนั้นอาหารกลางวันโรงเรียนแบบโรงเรียนจัดให้ มันมีก๋วยเตี๋ยวหมูสับ แม่งเย็นๆชืดๆ คาวๆ หมูสับก็สับไม่ละเอียด มันๆ เคี้ยวไปแล้วแทบอ้วก วิ่งเอาไปคายลงถังขยะ มื้อนั้นไม่กินข้าวเลย จากนั้นมาแม่งผมไปซื้อกินกับพวก ป.3 ขึ้นไป (ป.3 ขึ้นไปซื้อขายกินเองตามร้านในโรงอาหาร แต่ ป.1 แล้วแต่เลือกมั๊ง จำไม่ได้แระ) มันฝังใจมาก สำหรับผมไอ่หมูสับนี่แม่งเป็นสิ่งที่ขยะแขยงระดับสัตว์เลื้อยคลานเลยทีเดียว จนมากินก๋วยเตี๋ยวร้านนึงกับแฟนก็เลยลองกินดู แฟนก็บอก นี่ไงไม่เห็นมีมันเลย ลองดูสิ ก็เลยลอง เออ มันก็อร่อยดี ไม่คาวด้วย เฮ้อ คลายปมชีวิตไปอีก 1 เรื่อง…
อ้าว พูดถึงความสุข แม่งออกทะเล ความสุขแรกคืออะไรวะนั่น เอาเป็นว่าได้วิ่งก็แล้วกัน
ความสุขที่ 2 ผมกินหมูสับได้แระ
ความสุขที่ 3 อะไรดีหว่า เอาเป็นเรื่องเทรดก็แล้วกัน position เมื่อวันศุกร์ที่ยิงตามอารมณ์แบบหุนหันพลันแล่น(อันที่จริงก็มีแผนอยู่นะ แต่มันรู้สึกเสี่ยงๆไงก็ไม่รู้) วันนี้ราคาทองก็วิ่งขึ้นมา ก็เลยขอปิดเอากระสุนคืนมาก่อน ไว้ค่อยตั้งต้นใหม่ เหมือนจะพลาดไป ก็เลยปิดขอโอกาสแก้ตัว ยังดีที่เอากระสุนคืนมาได้ แหะๆ คราวหลังจะทำตามคำแนะนำโค้ช คือประมาณว่า วางแผนมาก่อนเลย อย่าไปแอ็คชั่นตามราคา เราต้องวางแผนไว้ ไปทางไหนเราก็ตองมีแผนรองรับตลอด
No comments:
Post a Comment