Pages

Thursday, October 31, 2013

0132 : บันทึกความสุข 31 ต.ค. 2556


บันทึกความสุข 31 ต.ค. 2556

ลุกออกไปเดินไปวิ่งตอนเช้าได้อีกวันนึงครับ เอาชนะความขี้เกียจของตัวเองได้นี่มันรู้สึกดีจริงๆ แต่สังเกตุว่าตอนเช้าจะยังวิ่งไม่ค่อยออกสักเท่าไหร่ แบบรู้สึกว่าร่างกายมันติดๆขัดๆเนือยๆ ต้องเดินๆๆไปสักพัก ถึงจะเครื่องร้อน เหงื่อเริ่มออกก็จะเริ่มวิ่งได้ พอวิ่งเสร็จมาซื้อน้ำเต้าหู้ทรงเครื่อง (อันที่จริงก็ไม่ทรงเครื่องหรอก เพราะผมกินแบบใส่แต่เม็ดแมงลัก เพื่อช่วยเรื่องขับถ่าย) เห็นพระบิณฑบาตรอยู่ไกลๆ รูปนึง ก็เลยบอกแม่ค้าเอาแบบใส่บาตร 1 ชุด แล้วก็บึ่งมอร์ไซด์ไปดัก สรุปวันนี้ได้ใส่บาตรด้วยครับ ช่วยที่พระสวดก็อุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร เทวดาที่ปกปักรักษา แล้วก็บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วครับ

อันที่จริงถ้าเป็นไปได้ก็อยากใส่บาตรทุกวันนะ แต่บางทีเวลามันไม่ทันจริงๆ ก็ทำบุญเท่าที่ทำได้ก็แล้วกัน

วันนี้มีตลาดนัดแถวๆนี้ก็เลยไปซื้อถั่วเคลือบมากิน ชอบกินมาก แต่หาซื้อลำบาก 7-11 สาขาแถวๆนี้ก็ไม่มีขายอีก ก็เลยต้องรอวันที่ตลาดนัดมาตั้ง จะมีแม่ค้ามาขาย ข้างนอกกรอบๆหวานหน่อยๆ ข้างในมันๆ แต่ไม่ค่อยดีต่อสุขภาพหรอก แต่ก็นะ อาทิตย์ละถุง กินแก้เครียดได้ผลดีเหมือนกันนะครับ อิอิ

ช่วงที่เซ็งๆ ผ่อนคลายตัวเองด้วยการกำหนดลมหายใจ บางทีก็ท่องอิติปิโสฯ แล้วถ้าว่างจริงๆก็จะหาหนังสืออ่าน การอ่านก็ช่วยให้เราลืมสภาวะปัจจุบันไปได้ชั่วขณะ ในขณะที่เราลืมไปนั้น เราก็จะไปอยู่ในอีกสภาวะนึง ซึ่งตัวอักษรเป็นผู้พาเราไป บางทีจิตใจเราก็ถูกกล่อมเกลาในที่แห่งนั้น ทำให้เวลากลับออกมา เราจะดีขึ้น

มีช่วงนึงที่ผมแย่ๆเซ็งๆ ตอนเรียนมหาลัย สักปี 4 แหละมั๊ง ก็ไม่รู้จะทำอะไร ไปร้านหนังสือเช่าหนังสือมากองนึง บางทีก็ไปหอสมุดยืมมากองนึง นั่งอ่านนอนอ่าน จนง่วง ง่วงก็นอน ตื่นมาไปเรียน เย็นก็ออกไปเตะบอล กินข้าวเสร็จกลับมาก็อ่านๆๆแบบนี้พักใหญ่ จนชีวิตผ่านช่วงนั้นไป เราก็เหมือนถูกเติมพลังขึ้นมาให้เข้มแข็งอีกครั้ง จำได้ว่าช่วงนั้นอ่านหนังสือของพี่จิก ประภาสฯ พี่เอ๋ นิ้วกลม ทุกเล่มเลยมั๊ง มันก็เติมกำลังใจได้ดีนะ แม้ตอนนี้จะไม่ค่อยได้อ่านแล้ว ฮ่าๆ

วันนี้ก็อ่าน เก่งเทียมฟ้าหรือว่าโชค ได้ครึ่งเล่มแระ อยากให้มีคนแปลหนังสือเจ๋งๆแบบนี้ออกมาเยอะๆแฮะ อ่านแล้วแบบมันตอบคำถามของเราได้ หรือไม่ก็มันทำให้เรามีคำถามใหม่ๆ ซึ่งต่างกับหนังสือบนแผงหนังสือในปัจจุบัน ซึ่งชอบเอาผิวๆมาเขียนแล้วก็ขายให้มือใหม่ สรุปแล้วความรู้ไม่ได้พัฒนาไปไหน มันก็วนอยู่แค่ผิวๆ วนไปวนมาแค่นั้น จนบางทีก็อึดอัดกับ skill ด้านภาษาอังกฤษของตัวเอง แหะๆ ถ้าฝ่าด่าน Eng ไปได้ ความรู้รอเราอยู่เพียบเลยอ่ะ

Tuesday, October 29, 2013

0131 : บันทึกความสุข 29 ต.ค. 2556


บันทึกความสุข 29 ต.ค. 2556

ความสุขของวันนี้ คือ... อะไรหว่า ฮ่าๆ มันไม่ได้สุขมาก แต่ก็ไม่ได้ทุกข์อ่ะนะ เรื่องแรกเอาเป็นได้ดู Poker Night on Wall Street ก็แล้วกันนะ ได้ดูแล้วก็อึ้งไปเลย ชอบตอนลุงเหม่งแกได้ตองแล้วแกปล่อยให้ลุงหมีแก bet มาเรื่อยๆเนี่ยแหละ เป็นการหลอกให้คู่แข่งคิดว่าตัวเองกำลังได้เปรียบ สุดท้ายแม่งเจอ now you see me เงิบเบย

ได้ดู clip นี้ ถือว่าได้แรงบันดาลใจในการฝึก poker เพิ่มเยอะเลยครับ

เรื่องที่สองก็ เอ่อ วันนี้เงินเดือนออก สุขใดไหนเท่า ล้วงกระเป๋าแล้วเจอตังค์ วันเงินเดือนออกจะเป็นวันที่ผมจัดการโยกเงินไปไว้ในที่ที่ผมวางแผนไว้

ส่วนนึงเข้าบัญชีเงินสำรอง
อีกก้อนเข้าบัญชีเตรียมซื้อพวกประกันหรือ LTF
แล้วก็มีส่วนของเงินลงทุน
ส่วนอื่นๆก็คือโอนให้พ่อกะแม่
พักไว้รอชำระบัตรเครดิตบ้าง(พวกค่าโทรศัพท์)

เงินไหลเข้านี่มันมีความสุขดีแท๊...

อีกเรื่องก็คือได้อ่านกระทู้ pantip ที่ว่า ลูกอยากกินพิซซ่า แต่แม่(เจ้าของกระทู้) ไม่ค่อยมีตังค์เท่าไหร่ เนื่องจากรายจ่ายเยอะ น่าจะอาชีพขายของตามตลาดนัดมั๊ง ลูกเห็นใบปลิวพิซซ่าก็เกิดอยากกิน พิซซ่าราคา 300 แม่ก็บอกลูกว่าอย่าเพิ่งเลย ตอนนี้รายจ่ายเยอะ ลูกก็ไม่ได้งอแงอะไร (ลูกเข้าใจ) พอเห็นใบปลิวอีกรอบ แม่เห็นลูกหงอยๆ สุดท้ายก็ตัดสินใจซื้อมาให้ลูกลองกินดู ลูกหวดไป 4 ชิ้น (แม่เจ้า ต้องพึ่งอีโนไหมล่ะนั่น)

นี่แหละน๊าความรักของแม่ บางทีลูกอยากกินก็ให้ลูกได้ลองกิน ผมไม่ได้มองว่านี่คือการสปอยลูก แต่คิดว่าแม่น่าจะตัดสินใจให้ประสบการณ์แก่ลูกด้วยเงิน 300 ล่ะมั๊ง ได้กินแระ ok รู้ว่ามันรสชาติเป็นยังไง

ซึ่งพ่อแม่ผมก็น่าจะอารมณ์ประมาณนี้

จำได้ว่าตอนประมาณ ม.2 ผมเคยอยากได้ Play Station มาก ตอนนั้นน่าจะราคาราวๅ 12,000 ซึ่งอันที่จริงเงินเก็บผมก็มีนะ แต่พอขอพ่อซื้อ พ่อก็ซื้อให้ ไม่ทันบอกว่าเงินเก็บนู๋ก็มี พ่อก็จ่ายให้ไปแระ ซึ่งช่วงนั้นเศรษฐกิจยังคง ok อยู่ แต่ก็ทำให้รู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ ที่เราต้องรบกวนพ่อ ตั้งแต่นั้นมาเลยไม่ได้ขอพ่อซื้อของเล่นอะไรแระ


ตอนนี้สิ่งที่ต้องการที่สุดในชีวิตก็คือการที่สามารถเลี้ยงดูพ่อแม่ได้ (สถานะปัจจุบันแม่งยังทำไม่ได้หว่ะ)

เคยได้ยินมาว่า "เลี้ยงตัวเองได้ก็แค่โตแล้ว แต่ถ้าเลี้ยงดูพ่อแม่ได้ ถึงจะโตเป็นผู้ใหญ่" อันนี้จุกเลย...

Monday, October 28, 2013

0130 : บันทึกความสุข 28 ต.ค. 2556

 

1. KZM กอง B ของหุ้นหลายๆตัว ที่สอยไว้เล่นๆ (จังหวะ swing ขึ้นไปปล่อยแล้ว ลงมารับคืน) วันนี้ปล่อยออกไปได้หลายไม้เลย ปล่อยเสร็จตอนบ่ายสามกว่าตลาดร่วง เลย รอดตัวไปเรา ก็เรื่อยๆตาม plan ของมันไป แค่ได้ cash flow ทุกวัน ก็ดีใจแระ (ตัวนึงนิ่ง ตัวนึงลง ตัวนึงขึ้น สลับกันทำประตู) ก็ค่อยๆขยับขยายพอร์ตกันไป ถือเป็นการฝึกไปในตัว return มันคงมาเพิ่มเรื่อยๆหลังจากที่ขยายโซนได้หลายๆเลขท้ายแหละ

2. น้องชายจะได้ iphone 5 จากน้องสาว เห็นว่าขายต่อให้กัน เพราะน้องสาวเราจะไปถอย 5s แหม่ รวยจริง รวยกว่าพี่อีก 555 ก็แย๊บๆกะน้องชายไว้ว่า มีไอโฟนแล้วก็มาหัดเทรดหุ้นกะกอได้แล้วนะ น้องก็ตอบตกลงแฮะ เอาล่ะ ต้องเรียบเรียง kzm ver. basic ให้ดีๆก่อนจะกลับไปสอนน้อง ดีใจที่น้องเริ่มหันมาสนใจการลงทุนโดยที่เราไม่ได้ไปบังคับเคี่ยวเข็ญ ก็อยากจะให้น้องได้ลองเอง ถ้าชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็ต้องหาสิ่งที่ชอบให้เจอต่อไป เราแค่เป็นคนลองชี้ช่องทางให้เท่านั้น

ส่วนแฟนเราก็อยากจะสอนให้เหมือนกัน แต่คงยังไม่ถึงเวลา รอเค้าหันมาสนใจมากกว่านี้ดีกว่า ไม่อยากบังคับ ถ้าเค้ามาด้วยแรงบันดาลใจของตัวเองน่าจะดีกว่า แต่จริงๆเห็นเค้าชอบประดิษฐ์ของน่ารักๆต่างๆ อย่างของที่ใช้ในงานแต่งก็ทำเองหลายอย่างเลย พวกมงกุฏดอกไม้ หรือ ดอกไม้กระดาษ คิดว่าแฟนเราคงใกล้จะเจอสิ่งที่ชอบแล้วมั๊ง ขาดอีกนิดนึง ซึ่งก็คืออะไรไม่รู้ ต้องให้เธอหาให้เจอด้วยตัวเอง เราจะคอย support อยู่ข้างๆ

3. วันนี้งานที่ทำมีอุบัติเหตุนิดหน่อย บังเอิญว่านัดลูกค้าวันนี้ตอน 10 โมง แต่ในใบนัดดันสะเพร่าเขียนเป็น 28 พ.ย. 2556 แล้วก็ได้บอกลูกค้าว่า นัดกันวันจันทร์นะคับ ลูกค้านึกว่าเดือนหน้า แต่ก็ยังตามๆกันมาได้ ทำให้งานลุล่วงไปได้ เง้อ แย่จังเลยเรา ยังดีที่ลูกค้าไม่โกรธและยังให้ความร่วมมืออย่างดีนะ คราวหลังต้องระมัดระวังเรื่องการนัดหมายต่างๆให้มากขึ้นแล้ว

4. แวะเอาถุงยังชีพไปให้ลูกค้าคนนึง เป็นป้าอายุประมาณ 60 กว่า เดินไม่ค่อยสะดวก ไม่มีมอร์ไซด์ เจอกับเค้าช่วงสองสัปดาห์ก่อนแล้วเค้าบอกกับเราว่าน้ำท่วมบ้าน ถ้าแจกถุงยังชีพช่วยเก็บให้ด้วยนะ เราก็ได้เก็บไว้ให้ป้าเค้า และเอาไปให้ถึงบ้าน แต่ไม่เจอป้านะ เจอแต่หลานๆเลยฝากไว้กะหลานแกนั่นแหละ รู้สึกดีใจที่เราไม่แกล้งทำเป็นลืมๆปล่อยให้เรื่องนี้มันผ่านๆไ


 

Monday, October 21, 2013

0129 : บันทึกความสุข 21 ต.ค. 2556


บันทึกความสุข 21 ต.ค. 2556

วันนี้สภาพจิตใจเริ่มดีขึ้น หลังจากที่หงุดหงิดมาจากสัปดาห์ที่แล้ว บางทีก็พยายามบอกตัวเองว่า ปล่อยวาง วันหยุดก็คือหยุด พักผ่อนให้เต็มที่ แต่มันก็เหมือนวางไม่หมด มันติดอยู่ลึกๆ เหนือนหนักๆถ่วงๆเราไว้ ความสุขก็มีนะ แต่มันก็กลับมาเซ็งได้ง่ายกว่าปกติ สุดท้ายคิดว่ามันคงผ่านไป ชีวิจเรามันก็คงกลบสู่สมดุลละมั๊ง

กลับมาที่เรื่องเทรดบ้าง สำหรับ ทอง มุมมองของเราในตอนนี้ ยังมองว่า short bias ได้เปรียบกว่า จุดกลับใจกลับมา long bias น่าจะเป็นตอนที่มันทะลุเหนือเส้น SMA50 ใน TF day ซึ่งอยู่ที่ราว 1350$ แถวบริเวณนั้นก็จะมีกระสุนคุมดอยไว้อยู่ 1 นัดที่ 1369 ปัญหาคือไอ่ 2 นัดที่เหว 1255 , 1305 นี่ล่ะ จะจัดการกับมันยังไงดี ถ้าเอาง่ายๆก็ปล่อยมันคุมโซนไว้ เป็น marker ถ้าเรามอง long bias เมื่อไหร่ก็หวดแต่ long แบบทีน้องแป๊ะวาดให้ดู ถ้ากลับมาหลุดเหว ทั้งหมดที่ทำมาฝั่ง long ก็คือกำไร

อารมณ์ตอนนี้คือไม่อยากทำอะไรกับมันเลย อยากรอมันเฉลยก่อน อาจจะเนื่องจากที่ติดอยู่ 3 นัด บวกกะเซ็งๆในชีวิต ด้วยละมั๊งเลยไม่รู้ว่าจะเอายังไงกะมันดี


เข้าเรื่องความสุขดีกว่า...

1. เมื่อเช้าตอนขับรถออกจากบ้านมาทำงาน แฟนงีบต่อในรถ ตอนติดไฟแดงก็แอบมองตอนหลับ เรารู้สึกมีความสุข ที่เห็นคนที่เรารักอยู่ใน comfort zone ที่เราสร้างขึ้นมา มันรู้สึกดีจริงๆนะ อันที่จริงการที่การพยายามทำอะไรต่างๆ หรืออาจจะพยายามแบกรับสิ่งต่างๆไว้ด้วยตัวเอง มันคงเป็นปมของเรา ที่เราอยากเป็นคนที่จะปกป้องคนที่เรารักละมั๊ง ซึ่งบางทีมันก็ทำให้เกิดความเครียด ความกลัว ความกังวลได้เหมือนกัน (หรือที่พี่เชษฐ์บอกว่าเราจัดอยู่ในประเภท กลัวความล้มเหลว) อันที่จริงเราก็ไม่ต้องแบกทุกอย่างไว้ก็ได้ มันน่าจะดีกว่าใน long run หากเราแชร์ skill ที่เราใช้ป้องกันตัวเอง และใช้สร้าง comfort zone ให้กับคนที่เรารัก (คล้ายๆที่ พี่เต้ย ใบพัด เขียนในหนังสือ เราจะมีชีวิตที่ดี)

อันที่จริงความฝันอีกอันนึงของผมก็คือ ทำ Private Fund ให้กับคนในครอบครัว แล้วก็ฝึกให้ภรรยา ลูก รวมถึงน้องๆ ให้มี skill trade ให้เอาตัวรอด ทำมาหากินในตลาด และสะสม asset ให้เติบโตต่อไปได้ (แต่คงต้อง proof ตัวเองโดยการผ่าน crisis สักรอบสองรอบก่อน)

อย่างน้องชายตอนนี้อยู่ ม.5 คิดว่าใกล้ได้เวลาจับมาฝึกเทรดแล้วแหละ ก่อนที่เอ็งจะไปเรียนแบบผิดๆกับเพื่อน หรือ ชมรมเล่นหุ้น ตอนเข้าไปมหา’ลัยมา ต้องจับมาฝึกก่อน เอาแบบง่ายๆก็กะสอน kzm กะหุ้น ให้ก่อนแล้วก็ให้ทุนไปก้อนนึงเทรดไป กำไรก็แบ่งไป (ลอกระบบพี่ต้านมาเลยง่ายดี 555)

คิดถึงความฝันขึ้นมามันก็มีความสุขเลยอ่ะ ได้จินตนาการไปถึงนั่นถึงนี่ ความสุขมันคือตอนคิดเนี่ยแหละผมว่า ตอนเราทำสำเร็จมันก็สุขนะ แต่คงสุขน้อยกว่าหน่อยนึงมั๊ง เพราะเราเคยเจอมันมาแล้วครั้งนึงในจินตนาการของเรา

2. พรุ่งนี้จะไปทำภารกิจ แจกจ่ายถุงยังชีพ ซึ่งขอโควต้าได้มา 500 ถุง กว่าจะได้มาปวดหัวแทบแย่ ตอนแรกเจ้านายให้มาแค่ 100 ถุง ไอ่เราก็ เห้ย แล้วมันไม่ทั่วถึงอ่ะ คนที่ไม่ได้เค้าจะรู้สึกยังไงล่ะ(วะ) ไม่ยอม ก็ต่อรองเอาจนได้มา แต่ก็เสียความรู้สึกไปโขเหมือนกัน  เลยรู้สึกว่า เดี๋ยวนี้การ CSR เนี่ย ไม่ได้ทำเพื่อสังคมสักเท่าไหร่เลย แต่ทำเพื่อให้ได้ทำ เพื่อให้ได้เอาหน้า ให้ได้มีรูปถ่ายว่าทำแล้วเท่านั้นเหรอวะ?    สุดท้ายเราดีใจกับตัวเองที่เราไม่ได้เป็นคนแบบนั้น อย่างน้อยเราก็คิดถึงคนที่ลำบากจริงๆ แม้ว่าจะไม่เป็นไปตามที่เราหวัง 100% ก็เถอะ (อันที่จริงอยากไปแจกถึงบ้านด้วยซ้ำ แต่ผู้ใหญ่เค้าบอกว่าอยากจัด event ก็เลยต้องนัดให้เค้าออกมารับที่จุดแจก ก็แอบเซ็ง แต่ก็ยังดีที่จะได้รับถุงยังชีพกันถ้วนหน้า)

3. วันพุธจะไปเชียงใหม่ ต่อด้วยกลับบ้านที่เชียงราย ไปกะแฟน แค่คิดว่าจะไปไหนบ้างก็มีความสุขแระ ปกตินั่งเครื่องกลับ แต่ครั้งนี้ขับรถกลับกัน ก็คงค่อยๆขับมา เน้นปลอดภัยไว้ก่อน การที่ขับรถมาก็ดีไปอย่างคืออยากแวะไปก็แวะ อยากเืที่ยวไหนก็ไปได้ กะพาแฟนไปเที่ยวไร่ชา เพราะเห็นเธออยากไปมานานแระ